بزرگ علوی از نمایندگان برجسته مکتب داستان نویسی نوین ایران، روزنامه نگار مشروطه خواه و از روشنفکران چپ گرا بود. بزرگ علوی از نمایندگان برجستهی مکتب داستاننویسی نوین ایران، روزنامهنگار مشروطهخواه و از روشنفکران چپگرا بود که در طول بیش از نیم قرن نویسندگی، آثار داستانی متنوعی از خود بر جای گذاشت. داستانهای او واقعگرایانه و بیشتر دربارهی رویدادهای سیاسی و اجتماعی است. «چشمهایش» و «پنجاه و سه نفر» از جمله کتابهای مطرح او محسوب میشوند. بزرگ علوی (Bozorg Alavi) در محلهی چالهمیدان تهران به دنیا آمد. پدربزرگ و پدر او از طبقهی تجار و از مبارزان آزادیخواه جنبش مشروطه بودند.